martes, 17 de febrero de 2009

Dulces RESPONSABILIDADES!!!

Que no lo tuviese en la mente no significa que no estuviese allí, en ese mismo segundo, minuto, hora..deseando algo que jamás había deseado antes y de lo que no me puedo sentir orgulloso.

Tuve que llegar a autodestruirme para volver a donde y por lo que empezó todo esto, al principio de mi mismo, a mi amor, a lo que me ha hecho ser lo que soy, lo que nunca debería haber dejado de ser.

Pero las circunstancias no siempre son las mismas, a veces necesitas resolver las cosas como los demás te piden a gritos que lo hagas. Sea lo que fuese que me hizo ser así durante una pequeña etapa, ha servido para verme a mi mismo por un agujerito y observar lo que puedes llegar a ser cuando todo ha podido contigo, cuando tu objetivo a pasado a ser uno que jamás debió ser, que no debió cegar mi vista, peró pasó, gracias a dios que pasó!!

Por más que lo intente, no sé escribirlo, ni decirlo, y menos gestualizarlo, aunque si se tratase de sexo creo que algo me saldría.

Me rodeais, me llenais, haceis que sea un tio que va todo el día de culo pensando en vosotros y en las mil y una cosas que mi agenda ya es incapaz de controlar sonría a todo lo que se le presenta, que mantenga la calma, que no tenga que mentir, ni esconder, ni llorar delante de ninguna adversidad.Hoy soy más, mejor, y es gracias a vosotros!

Y ya puestos, lanzo un mensajito al viento a todos los que me habeis complicado la existencia, por hacerme pensar solo en "números", por no dejarme respirar, por dudar de mis capacidades, por ponerme a prueba, por intentar joderme (lo siento pero no se puede decir de otra forma que siente tan bien) y por un sinfín de "calzoncillos cagados"* que me habeís hecho sentir, a todos Vosotros, os doy el doble de GRACIAS (cabrones).

lo sabía, sabía que estaba en lo cierto, yo podía hacerlo, peró no sin vosotros, sin la Voz de "J", los consejos de "PAMA", el buen oficio de "JO" y la inestimable ayuda de mis JEFES "GE"&"MA". A la NANA, por demostrarme que tenía razón y dejarme sacar lo mejor de ella, aunque aún le queda. y a todos los que creeis en mi, soys mi responsabilidad, mi Dulce Responsabilidad.

1 comentario:

Raul dijo...

I que segueixi sent així.

Et mereixes lo millor. Tu també em vas donar bons consells quan els vaig necessitar i vas demostrar ser una bona persona i un bon amic (i tot i que ara no ens veiem, segueix sent així).

Cuida't.